گوارای وجودت این شهادت ... یا مختار

گوارای وجودت این شهـــــــادت...

آن شبها که می نشستم پای دلاوری هایت٬باورم نمیشد که همچون تویی قامت راست کند برای

خون خواهی حسین!

                    هرشبی که سرم را بر بالینم می گذاشتم باخود فکر می کردم

                              می توان کمی آرام گرفت؟؟

                                می توان داغی که بر دل شیعه است را کمی تسکین داد، آنهم با قیام تو؟

وتو چه کردی با دل داغ دیده من!

عشقت به مولایمان علی را دیدم....

دیدم چگونه شمشیر می زدی .....

دلم خوش بودکه تمام آنان که درشهادت حسین ویارانش دست داشتند را ازهست به نیست

 میرسانی!

اما انتظار مرگی چنین برای تورا نداشتم!

حسین ع درآخر تنهابود .....تنهای تنها!تمام هفتـــــادودوتن شهید شده بودند!

اماتوتنهابودی ، همه رفته بودند......

                                    وتنها خدابودو توبودی روبرویت وهزارکینه وخنجر

 وچه بی رحمانه با همان کینه ای که از حسین داشتند تیرها را به سویت نشانه گرفتند....

وتو باتمام قوا ایستادی دربرابر ظلم وتذویر!

چه باشکوه بودی وقتی تیرهابردست وپاوسینه ات مهمان شدند وتو

                                         هنوز ایستاده بودی .........

وداستان کربلادربرابرچشمانت مرور میشد!

                                     آن لحظه چه شور وشعفی  داشتی....

زیرباران رحمت الهی خونها ازتورفت.....این باران نبود

اینها بارش بی انتهای اشک بود،اشک ملائک....

وتو با باران اشک ملائک غسل شهادت دادی!

آن لحظه های آخر که خودت را به منبر رساندی ،میدانستی که باز کسی به ناحق می نشیند بربالای

منبر وباز..........!

آه ............

برای حق جنگیدن وشهید شدن وباز نشستن ناحق برروی کرسی حکومت!

ودرلحظه آخر حتی از سرت هم نگذشتندوهمچون امامت سرازتنت جدا کردن!

وپاداشت این بود که تن  بی سرت کربلا دفن شود!

خوشا بحالت مختار.............

نوش جانت این شورومستی وعشق.....

---

نویسنده : روح باران 

http://www.delneveshteyebaran.blogfa.com/